Blogumun ilk yazılarından birisiydi kedi alıp almama kararsızlığım. Biz almaya karar verdik sonrasında. Derin ve geniş bir aramaya koyulduk. Hayvan severlerin sayfalarına abone olup günde üç kez yemeklerden önce( :)) ilan kontrolü yaptık. Ankara'daki tüm kedi veren ilan sayfalarına abone oldum. Birkaç tanesini aradık da... Ama hiçbir şey çıkmadı. Olmadı bir türlü. En son önceki gün sabah, aldım çocuklarımı karşıma konuştum. Genel itibariyle, uygun bir kedi bulamadığımızdan kedi arama işine ara vereceğimiz üzerine kurulu bir konuşmaydı. Bu konuşmanın akşamı, zor durumdaki kedilere geçici aile olabilirim diye de yazdığım, sonra da üyelerinden birisiyle face de iletişim kurduğum bir sayfadan telefon geldi. Limon kızın durumunu anlattı bana Yeşim hanım. Limon, şu anda 21 kedi bulunan bir klinikte, yemeden içmeden kesilmiş durumdaymış. Daha da kötüsü oradaki süresi dolduğu için sokağa bırakılacakmış. Almak istermiy mişiz?
Tabiki alırız. O canın o şekilde ölümüne nasıl göz yumarız? Bizim düşündüğümüz yavru bir kediydi. Arayışımız da o yöndeydi ama bu canın aciliyeti var. Öncelik onun. Şimdilik geçici yuva olacağız. En azından iyi bir yuva bulunana kadar Limon kızı misafir edeceğiz. Bakalım zaman ne gösterecek. Bu akşam Limon evimize gelecek.
Hoşgeldin Limon. Evimize, hayatımıza hoşgeldin.
Bu kedicikler de Limonun şerefine :))
Bu kedilerin en güzel yanı, tamamen çocuklarımın yapmış olması. Verdim kalıpları ellerine(evcilik köşesindeki tabaklar oluyor kalıplar) önce istedikleri renk fon kartonuna çizdiler. Sonra da kesip birleştirdiler. En sona da istedikleri gibi boyamak kaldı. Ne de güzeller değil mi? Böyle mışıl mışıl huzur içinde uyuyan kediden daha güzel şey azdır hayatımızda.
Hayatınızın bir köşesine kıvrılmış bir kedi bulunması dileğiyle...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder